Gat in de markt: Daphne (38) ontwerpt kleding voor mensen met een beperking
Dit blog is een weergave van het artikel dat Mirjam Liefbroer publiceerde in het AD over DAPR Fashion op 05-03-21.
Leuke en goed passende kleding voor mensen met in een rolstoel: het is er nauwelijks. En dat was Daphne de Ruijter (38) uit Zeist een doorn in het oog. Haar oplossing? Deze kleding zelf maken, in haar eigen atelier. En dat loopt als een trein.
Mirjam Liefbroer 05-03-21, 16:00
,,De reacties zijn zó positief”, zegt Daphne de Ruijter, terwijl ze haar blik over de kledingrekken in haar atelier laat gaan. Achter haar hangen onder andere groene, roze en gele capes, beenhoezen en maatwerk kledingstukken. Allemaal ontworpen voor mensen met een beperking. ,,Onze kleding maakt het leven echt leuker. Dat zíen we, maar horen we ook van klanten en mantelzorgers.” Ze glimlacht. ,,Echt heel waardevol.”
Iedereen verdient mooie en passende kleding, meent De Ruijter. Vanuit die overtuiging startte ze zo’n zeven jaar geleden haar succesvolle atelier DAPR Fashion. Een bedrijfsnaam die verwijst naar haarzelf, maar ook naar haar dappere klanten ,,Deze mensen mogen gezien worden. Maar dat is lastig, want kleding voor deze groep is vaak duur, saai of heel functioneel. Daar proberen wij verandering in te brengen.”
Softshell
De Ruijter ontwerpt kledingstukken die er leuk uit zien én lekker zitten. Om dat te laten zien, staat ze op en pakt één van haar capes erbij. Een geel design met tijgerpint, gemaakt van softshell. De binnenkant is zacht, de buitenkant glad. ,,Al onze producten zijn van dit materiaal gemaakt. De zachte binnenkant is prettig voor mensen die slecht tegen de druk van kleding kunnen. En het is warm, extra fijn voor mensen in een rolstoel. De bloedsomloop wordt trager en dus koel je veel sneller af. Dit materiaal is dus ideaal voor als je naar buiten gaat.”
Op mijn 7de zat ik al achter de naaimachine, naaide ik poppenkleertjes en ontwierp ik kleding voor mezelf
Er is nog een groot voordeel aan haar ontwerpen, vervolgt ze. Het ontzorgt de zorg. ,,Bij veel mensen met dementie zie je dat jassen verkeerd om worden aangetrokken, of broeken die blijven hangen. Dat heb je niet met zo’n cape. De kleding gaat makkelijk aan en uit. Je doet hem over je hoofd en je bent klaar. Het is waardig én maakt het de zorgverleners makkelijker. Het aankleden gaat gewoon veel sneller.”
Poppenkleertjes
Uit alles wat De Ruijter zegt, blijkt dat ze inmiddels behoorlijk wat verstand heeft van mode voor deze specifieke groep. Hoe heeft ze dit allemaal geleerd? ,,Nou, vooral door veel te doen”, zegt ze schouderophalend. ,,Op mijn 7de zat ik al achter de naaimachine, naaide ik poppenkleertjes en ontwierp ik kleding voor mezelf. Maar de modeopleiding was niks voor mij. Uiteindelijk ben ik via een omweg hier gekomen. Ik ben van één jaar ergotherapie studeren naar de opleiding toerisme gegaan, om vervolgens tóch aan de coupeuse-opleiding te beginnen. Zo kwam ik in contact met mensen in een rolstoel. Toen kwam alles samen: mijn liefde voor ontwerpen én de mogelijkheid om iets moois te creëren voor een ander.”
,,En verder heb ik me vooral gespecialiseerd door met veel mensen in gesprek te gaan. Voor veel ontwerpen spreek ik met ergotherapeuten, mantelzorgers en zorgmedewerkers. Soms zijn de mensen die mijn kleding dragen niet in staat om te vertellen hoe iets eruit moet komen te zien. De mensen om hen heen weten dan vaak het beste waar een stuk aan moet voldoen.”
Veel potentie
Terwijl De Ruijter praat, knikt haar partner Mark Stockmann mee. Hij besloot begin 2020 zijn baan als software-ontwikkelaar op te zeggen, om zich volledig te richten op DAPR Fashion. ,,Er kwamen steeds meer aanvragen. Ik zag dat er groei in zat en wilde Daphne hier graag in ondersteunen”, vertelt Stockmann.
,,Ik ben blij dat we het hebben gedaan, het heeft zoveel potentie. En nog belangrijker: we worden er allebei blij van.” Ze kijken elkaar even aan en beginnen dan te lachen. ,,Laatst reden we langs iemand die onze cape droeg. Toen zijn we twee keer teruggereden om even te kijken. Het was alsof je je liedje voor het eerst op de radio hoort – zó leuk.”